Snelle beestjes.../ de tijd vliegt ook..🌼

 

Deze kleine hagedisjes lopen dagelijks over mijn terras, qua snelheid zijn het net muizen, ook moeilijk om een foto van te maken. Sommigen zijn prachtig - azuurblauw- van kleur... Vandaag hier de tijd voor genomen en wat stukjes brood gestrooid, waar ze dus op af kwamen. Geen idee wat die beestjes eten, maar zag er deze week ook al eentje die een borrelnootje, die ik had laten vallen, in één keer naar binnenwerken....een hele mond/bek vol.

Ik ben net terug van de late dienst en heb echt het idee dat het rustiger wordt; de laatste dagen geen verzoeken van de andere eilanden meer gehad om patiënten over te nemen. En er overlijden nog steeds patiënten, de laatste dagen vnl. Chinese Covid patiënten. Ook hier zitten Chinezen, net als over de hele wereld, hier behoren vele supermarktjes tot hen. Wat ik begrepen heb, komen deze mensen (te) laat in het ziekenhuis, willen het ziekzijn eerst binnen hun gemeenschap 'oplossen' en arriveren doodziek in het HoH...

Als mensen overlijden mogen er nu toch 4 personen bij.

Dat is dan ook meteen de laatste keer dat slechts deze mensen hun familielid nog zien. Na het overlijden doen wij samen met 'Aurora', de begrafenisonderneming, de Covidpatiënt in een dubbele lijkzak met alles wat die patiënt nog in heeft, behalve de beademingstube...maar gisteren wel met alle lijnen( dialyse, cvc, arterielijn, etc. urinecatheter én flexiseal (soort rectale catheter om diarree op te vangen).

Er is mij verteld dat de overledene binnen een bepaald aantal uren gecremeerd wordt , zonder dat iemand hem/haar nog ziet. De overledende wordt dus niet meer opgebaard uit angst voor besmetting....Is het in NL al verdrietig dat men maar beperkt afscheid kan nemen......dit is helemaal in- en intriest....slik😪

Omdat het wat rustiger wordt heb ik ook tijd om met teamleden te kletsen; vanavond had ik met 3 dames van het Arubaanse team dienst  op onze kant van de afdeling en vroeg hen hoe het is 

om continue mensen te moeten inwerken en wissellingen te hebben van artsen en verpleegkundigen.

Ze gaven aan dat ze niet anders gewend waren maar hebben wel moeite met de nu aanwezige groep Amerikanen, want:

*deze willen alles op hun manier doen (ik kreeg het advies mee,  je bent daar als gast, probeer je aan te passen...logisch toch🤔...)

*ze mogen voorkeursdiensten aangeven

*het schijnt dat in Amerika ieder zijn taak heeft, dus er zijn bijv. aparte verpleegkundigen die alleen de beademing doen, het zijn allemaal niet allround IC- verpl. wat toch al wel ' minder fijne'  situaties had opgeleverd

.....maar wat het vaste team het meest steekt is het grote verschil in loon(schijnbaar worden ze betaald door Nederland die ze ingehuurd heeft) .....vorig jaar zijn de  vaste personeelsleden gekort op hun salaris omdat het ziekenhuis het financieel lastig heeft...-en voor wie het zich afvraagt, ik ben gewoon in dienst van het HoH....)

Ik mag hopen dat dit vaste team het volhoudt😏...ook het gebrek aan materialen is lastig...zo zijn er al dagen bijv. geen opzuignaalden, waardoor iedereen meer tijd kwijt is aan opzuigen met dunne naaldjes van medicatie...

Maar niet alleen maar negatief hoor, gezellig de radio aan en ook lachen... vele IC-verpleegkundigen hebben dezelfde humor. Ga je je net een beetje thuis te voelen, begint het aftellen voor de reis naar Nederland al weer bijna....

Morgen,  ach ..vandaag zie ik. het is 00.33,  heb ik een dag vrij....boodschappen doen bij de Chinese supermarkt in deze buurt en een paar uurtjes strand denk ik.

Welterusten😴